Wolf op de Veluwe: Tijd voor Grenzen
Het is vroeg in de ochtend. De zon worstelt zich door de nevel en alles lijkt stil en vredig in het bos. Maar schijn bedriegt. De wolf, ooit een zeldzame verschijning, heeft zich de laatste jaren een stevige plek veroverd op de Veluwe. Wat voorheen een toevallige ontmoeting was, is nu een spannende realiteit voor wandelaars, herders en natuurliefhebbers.
Steeds vaker horen we verhalen over confrontaties tussen wolven en vee. Schapen, geiten en veulens vallen ten prooi aan deze efficiënte jagers. Herders zijn bezorgd, boeren aangeslagen. De aanwezigheid van de wolf ontwricht het delicate evenwicht van het plattelandsleven. En dan zijn er nog de loslopende honden die steeds vaker oog in oog staan met hun wilde verwant. Zelfs kinderen zijn niet veilig: er zijn meldingen van wolven die zonder aarzeling vlak langs spelende kinderen zijn gegleden.
Als fervent wandelaar, natuurliefhebber én raadslid voel ik de verandering aan den lijve. Jarenlang was het mijn routine om bij het krieken van de dag, gewapend met mijn camera, het bos in te trekken. Die ochtendsessies, net voor zonsopkomst, waren mijn momenten van rust en inspiratie. Maar de wetenschap dat ik een ontmoeting met een wolf zou kunnen hebben, verandert alles. Het onbezorgd ronddwalen heeft plaatsgemaakt voor een sluimerend gevoel van onveiligheid.
En mijn hond? Waar ik vroeger zonder nadenken het bos in ging voor een ochtendwandeling, ben ik nu veel voorzichtiger. De gedachte dat mijn trouwe viervoeter zomaar oog in oog kan komen te staan met een wolf, houdt me vaker dan me lief is thuis.
Het is een dilemma waar veel natuurliefhebbers mee worstelen. De wolf is een prachtig dier en het is een teken van natuurherstel dat hij terug is op de Veluwe. Tegelijkertijd is zijn aanwezigheid niet zonder gevolgen. De balans tussen mens en natuur, tussen bewondering en angst, lijkt fragieler dan ooit.
Maar hoe realistisch is het om een grote wilde rover in een land met 18 miljoen mensen te herintroduceren? In een land waar de natuur steeds meer als recreatiegebied dient, waar mensen zonder angst moeten kunnen genieten? Kunnen we het ons veroorloven om risico’s te nemen die verder gaan dan roken en fietsen zonder licht in het donker? Moeten we met angsten in ons lijf genieten van de natuur, wetende dat de Veluwe een belangrijke toeristische trekpleister is? Ik denk het niet. Ook wil ik niet graag dat de burgemeester een gebied van het bos moet afsluiten omdat daar een brutale wolf rondloopt.
Daarom stel ik voor dat we maatregelen nemen om verdere verspreiding van de wolf te voorkomen. Grenscontroles zouden kunnen helpen om deze wolf buiten het land te houden. En de wolvinnen die zich al hebben gevestigd kunnen aan de pil.
Zonder gekheid, de wolf heeft zijn langste tijd in Nederland gehad. Het is tijd om onze natuur weer veilig en toegankelijk te maken voor iedereen. Laten we niet wachten tot het te laat is. Laten we de toekomst van de Veluwe en onze gedeelde leefruimte beschermen.